Joline in gesprek met Romana Vrede - acteur, theatermaker en regisseur

‘Een van de grootste opdrachten die ik mezelf heb gegeven is vertrouwen hebben.’

Joline in gesprek met Romana Vrede - acteur, theatermaker en regisseur

Joline: ‘Het eerste beeld dat ik van Romana had was er een van onverschrokkenheid. Ze beweegt soepel en stoer in een groot linnen pak. Reageert met heel haar lijf en krachtige stem. Ik merk hoe fijn ik dat vind. Maar wat blijkt: onverschrokkenheid kent vele gedaanten. We hebben elkaars vragen nodig om te weten wat we zelf denken.’

Romana: ‘Ik maak de keuze voor de projecten waaraan ik meewerk zelf. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik altijd inhoudelijk geprikkeld moet worden. Ik word daarin steeds strenger, radicaler, zonder rigide te zijn. Het geeft mij meer voldoening om er echt voor te kunnen staan.’  

‘Ik las een script dat heel erg gaat over onbegrip, wantrouwen, identiteit op basis van gender, kleur, etniciteit. Ik heb de rol afgewezen, want ik vind verhalen over onbegrip mbt deze onderwerpen alles doodslaan. Het gebrek aan nuance breekt ons op, we bereiken elkaar niet. Ik vind het mooi om kwetsbaarheid en onwetendheid te erkennen. Mededogen te hebben voor alle perspectieven.’ 

‘Ik mis soms de vertaalslag naar kunst en schoonheid bij het vertellen van verhalen. Dat is echt een heel belangrijk enzym. Hoe krijg je het anders gecommuniceerd? Je inhoudelijke verhaal met kunst overbrengen maakt het net iets makkelijker te verteren. Je mist anders heel veel. Voeden, genieten. Ik wil niet bezig zijn met negativiteit.’

‘Je inhoudelijke verhaal met kunst overbrengen maakt het net iets makkelijker te verteren. Je mist anders heel veel. Voeden, genieten. Ik wil niet bezig zijn met negativiteit.’

‘Soms ga ik in mijn hoofd de radicale weg op. De donkerste weg. Dan ben ik ongelukkig. Dat moet ik doen als kunstenaar. Je moet durven overdrijven, verbeelden, je moet het groter maken. Je moet het lelijke durven fantaseren om daarna het mooie te kunnen laten zien.’ 

‘De fijnste dagen zijn voor mij de dagen dat ik niks te doen heb. En de dag erna ook niet. Die dagen breng ik binnen door, met mezelf, met de gordijnen dicht. Mijn huis is opgeruimd en heerlijk fris. Ik heb tijd genomen om me in te smeren of mijn nagels te verzorgen. Ik heb een schoon T-shirt aan. Er is goed eten en goed boek of een serie. Ik voed me daarmee. Dan ben ik aan het mijmeren.’

‘Alles expres stilzetten. De tempo uit het leven halen. Rust. Dan ontstaat er ruimte om te dromen.’

‘Een van de grootste opdrachten die ik mezelf heb gegeven is vertrouwen hebben. Ik word er dagelijks aan herinnerd dat ik het niet doe. Hoe vaak ik het vertrouwen niet heb! Het is de balans zoeken, iedere dag opnieuw.’ 

‘Wat is inspiratie een onuitputtelijke bron. Het komt uit de lucht. Ik pluk het uit de lucht. Als druiven van het universum. Dát is vertrouwen. Als je op die flow zit, dan is alles verbonden. Alles klopt.’ 

‘Tijd is een lange lijn, met respect voor de oude bron. Dat is duurzaam, dat je ontdekt dat het vroeger ook zo gemaakt werd. Dat herken je, ook al is het een andere discipline. Je ziet het. Je voelt het. Je ruikt het gewoon: dezelfde bron. Het is gewoon hetzelfde.’